سکوت معنادار بر دو قسم است: یا کسی منتظر سخن گفتن تو است و تو با سکوتت می‌خواهی او را به چیزی متوجّه کنی یا آنکه تو سکوت می‌کنی که خودت را به معنایی متوجّه کنی. وقتی نه کسی هست که منتظر سخن گفتن تو باشد و هم تو بدانچه باید متوجّه هستی دیگر سکوت چرا؟!!
( این لئالی از سینه‌ی بنده‌ی حقیر (الاحقر الجانی) می‌تراود، کف دستت خوب بنویس تا خواب در چشم ترت بشکند.!)
درباره این سایت